Ik heb een offline hondenschool (hondenschool Eigenwijs), een online hondenschool en ik schrijf alle artikelen op puppyopvoeden.nl. Met al die ‘hondenkennis’ verwachten veel mensen dat ik de meest brave hond ter wereld heb. Ik zal jullie dus maar meteen uit die droom helpen, dit is absoluut niet zo.
Mijn gezin
Ik zal eerst iets vertellen meer vertellen over mijn gezin en daarna uitleggen waarom mijn hond niet ‘perfect getraind’ is. We zijn met zijn zessen. Ik, mijn man, vijf jaar oude Roan, drie jaar oude Indy, een jaar oude oude Ella en Donder, onze negen jaar oude Flatcoated retriever. Donder was er dus al voordat de kinderen kwamen. Ze heeft zich geweldig aangepast aan het drukke gezinsleven en is de meest lieve hond die we ons kunnen wensen.
Maar voordat de kinderen geboren werden luisterde ze toch echt iets beter. Zo zit ze bijvoorbeeld regelmatig op een stoel aan tafel, omdat ze dacht daar nog etensresten te ruiken. Mensen die dit zien, kijken mij vaak met grote ogen aan, om vervolgens te zeggen: “Maar jij bent toch hondentrainer, dan kun je haar dit toch afleren?” En daar hebben ze helemaal gelijk in, ik KAN het haar afleren, maar dat WIL ik niet en daarom doet ze het nog.
Perfect getraind is niet voor iedereen hetzelfde
En dat geldt voor het meeste gedrag. Wat de ene persoon verschrikkelijk vindt, vindt een ander niet zo erg. Gedrag kan altijd aangepast worden, maar dat kost tijd en volharding. Dus de vraag is altijd, of je het belangrijk genoeg vindt om dit gedrag af te leren.
Neem bijvoorbeeld eten snaaien, zoals Donder dus doet. Dit zou je op kunnen lossen door te voorkomen dat je hond mensen eten te pakken kan krijgen. Als je dit lang genoeg consequent volhoudt, dan worden snaai-pogingen dus niet meer beloond, waardoor het gedrag verdwijnt. Theoretisch ligt Donder daarom vast als wij eten, maar de clue zit hem in het ‘theoretisch’. Soms laten we haar namelijk gewoon rondlopen. En als je dan tijdens het eten je handen niet hoog genoeg houdt en daarna niet snel genoeg af ruimt, dan ‘verdwijnt’ er soms opeens eten. Ze doet het wel heel lief en voorzichtig; ik heb laatst nog geteld, en mijn kinderen hebben nog elk tien vingertjes.
En dat is ook de reden waarom we het laten gaan. Want heel eerlijk smelt ik iedere keer als ik zie hoe Ella probeert om Donder onder de tafel te voeren. Als donder dan niet snel genoeg komt, of niet lang genoeg blijft worden er gilletjes geslaakt. En ondertussen komt “Dondu” in haar kleine vocabulaire voor.
Donder is voor ons perfect
Donder draait bij ons mee in het gezin, waardoor we soms gedrag laten ontwikkelen waar andere mensen zich aan zouden storen als het hun hond was. Want wij vinden het belangrijk dat Indy soms stiekem haar minder lekkere eten aan Donder kan voeren. Of dat Roan een lepeltje bij zijn ijsje wil, zodat hij eerlijk met Donder kan delen.
En daarom is Donder voor ons de perfecte hond. En iedere keer dat ze ons van boven op de tafel dom aan staat te kijken, omdat ze hulp nodig heeft om weer naar beneden te komen, moeten wij heel hard lachen. Ik hoop dat dit je aanzet om na te denken wat voor jou een hond je perfecte huisgenoot maakt. Hier op puppyopvoeden.nl kun je vervolgens vinden hoe je dit kunt bereiken.
